独游塘头五首 其五

独游塘头五首 其五原文：

臣伏见天后时，有同州下邽人徐元庆者，父爽为县吏赵师韫所杀，卒能手刃父仇，束身归罪。当时谏臣陈子昂建议诛之而旌其闾；且请“编之于令，永为国典”。臣窃独过之。 　　臣闻礼之大本，以防乱也。若曰无为贼虐，凡为子者杀无赦。刑之大本，亦以防乱也。若曰无为贼虐，凡为理者杀无赦。其本则合，其用则异，旌与诛莫得而并焉。诛其可旌，兹谓滥；黩刑甚矣。旌其可诛，兹谓僭；坏礼甚矣。果以是示于天下，传于后代，趋义者不知所向，违害者不知所立，以是为典可乎？盖圣人之制，穷理以定赏罚，本情以正褒贬，统于一而已矣。 　　向使刺谳其诚伪，考正其曲直，原始而求其端，则刑礼之用，判然离矣。何者？若元庆之父，不陷于公罪，师韫之诛，独以其私怨，奋其吏气，虐于非辜，州牧不知罪，刑官不知问，上下蒙冒，吁号不闻；而元庆能以戴天为大耻，枕戈为得礼，处心积虑，以冲仇人之胸，介然自克，即死无憾，是守礼而(...)
银甲弹冰五十弦， 海门风急雁行偏。
离索：离群索居的简括。
金溪有个叫方仲永的百姓，家中世代以耕田为业。仲永长到5岁时，不曾认识书写工具。忽然有一天仲永哭着索要这些东西。他的父亲对此感到诧异，就向邻居那里把那些东西借来给他。仲永立刻写下了四句诗，并自己题上自己的名字。这首诗以赡养父母和团结同宗族的人为主旨， 给全乡的秀才观赏。从此，指定事物让他作诗，方仲永立刻就能完成，并且诗的文采和(...)
于阗（yú tián）：汉代西域城国。故址在今新疆和田一带。这里泛指塞外胡地。 明妃：即王昭君。汉代南郡秭归人，名嫱，字昭君。晋朝人避司马昭讳，改称明君，后人又称明妃。据《汉书·匈奴传》：“竟宁元年，呼韩邪复入朝，自言愿婿汉氏以自亲。元帝以后宫良家子王嫱字昭君赐单于。王昭君号宁胡阏氏，生一男屠智牙师。呼韩邪单于死，雕陶莫皋立，为复株累若鞮单于，复妻王昭君，生二女。”《西京杂记》卷二：“元帝后宫既多，不得常见，乃使画工图其形，按图召幸之。诸宫人皆赂画工，多者十万，少者亦不减五万。独昭君不肯，遂不得见。匈奴入朝求美人为阏氏，于是上按图以昭君行。乃去，召见，貌为(...)
“重阳过后”三句为景语，写重阳过后自然景物的变化。西风凄紧，庭叶飘零，渲染出清秋萧索的气氛。紧接“朱阑”三句，作者凄清的背景下，反出一艳笔：这秋日的清晨，芙蓉（秋天开白、黄或淡红色花）枝梢簇集一处，淡雅美丽。这里用对比、反衬手法，益见出清秋开放的芙蓉之可贵。
词的上片是对淝水之战的回想，下片写作者的感慨。全词抒发了对时局的感慨以及深沉的爱国情怀。宋人关注称赞叶词“其词婉丽，绰有温、李之风。晚岁落其华而实之，能于简淡中出雄杰，合处不减靖节、东坡之妙。”（《题材词》）此词即是一首“简淡中出雄杰的作品。”上片追忆淝水之战。开头三句从眼前的城和水写起下一“迷”字，给全篇营造出深沉、苍凉的历史纵深感，并且预示了“物是人非”的主题。以下七句，集中写淝水之役。这几句，先用渲染法，塑造出谢家子弟的英武形象，然后用对比和反衬法表现东晋军队以少胜多、大胜异族的辉煌战绩。“乌衣”，巷名，故址今南京市东南，晋代曾是王、谢等名门贵族居住的地方。淝水之战中，谢安的弟弟谢石，侄儿谢玄，儿子谢琰等年轻将领显示了出色的军事才能，所以词中说“乌衣年少”。“芝兰秀发”用《世说新语》中谢玄的话“譬如芝兰玉树，欲使其生于阶庭耳”，比喻年轻有为的子弟。“戈戟云横”，字面的意思是：戈戟等武器象阵云一样横列开去，这里有双关作用，一是借指东晋部队的军容、军威，一是暗用《世说新语》中“见钟士季（会）如观武库，但睹戈戟”的典故，赞誉谢安等人满腹韬略、足智多谋。“骄兵”指苻坚的军队。“奔鲸”，谢朓《和王著作融八公山诗》：(...)
这是一首咏春雨之作，全篇虽未提及雨字，但春雨意象贯穿全篇。上阕先用拟人手法，写春雨带来寒冷，花柳也畏惧。接着从正面描写春雨的阴暗朦胧，然后写物与人对迷蒙春雨的感受。下阕集中写春雨中的别怨。先写作者傍晚眺望雨中江上景色，渡口春潮，没有人迹，远山如美女之眉。“梨花”句用李重元《忆王孙》“雨打梨花深闭门”境界；“剪灯”句用李商隐《夜雨寄北》诗意，余韵袅袅富有情致。这首咏春雨词向被推为咏物的上乘之作。本篇写得出神入化，极为精彩。全篇没有一个“雨”字，而是从多方面，由远到近、由小到大描写了春雨的特色，表现绵绵丝雨编织成的迷蒙境界，抒写惜花伤春之情，春雨的意象贯穿始终，处处可感。上片先用拟人的手法，从几个侧面描写春雨，其寒气摧残百花，困住娇柳，催送春光。及写物与人对春雨的感受，但不曾牵入自己。下片便转到自己身上，侧重写春雨中无限怅惘和思绪，情寓景中，写(...)
此曲之作，有自来矣。昔胡元大都妓女名莘文秀者，美姿色，与学士王元鼎有姻，亦与阿鲁相契。异期阿与莘仵坐，谈及风情之任。阿曰："(...)
张惠言出生于常州武进县一个世代为儒然科考不彰的清寒家庭，四岁时父亲就病卒，其母将他含辛茹苦教养而成。惠言回忆其早年孤苦生活时描述道：“一日，暮归，无以为夕餮，各不食而寝。迟明，惠言饿不能起。先妣曰：‘儿不惯饿惫也？吾与尔姊尔弟，时时如此也！’惠言泣，先妣亦泣”（《茗柯文编.先妣事略》）。从十四岁开始就外出教授为生，其间两次在安徽歙县金榜家设帐授徒，泄留时间最为长久。二十六岁至三十九岁时又七上京师应进士试。在张惠言四十二岁的生命历程里，约四分之三的时间身居异乡，为糊口而漂泊四方。所以惠言一生饱尝抛妻离子的别离之苦，也屡受寂寞孤苦的煎熬。此词就借咏燕，委婉且淋漓尽致地抒写他身处异乡时那种寂寞难耐的孤苦感，那种漂泊四方时压抑在心头的感伤，那种茕茕孓立时对亲人与故乡不可遏止的思念。词中“满城社雨，又唤起无家，一年新恨”，“前身应是，一片落红残粉”，“输于池上鸳鸯，日日阑前双暝”等语，既是惠言对浪迹天涯燕子的拟人化描摹，更是他此时此刻孤苦、感伤、思念且又有几分怨懑心态的真实反映。张惠言《双双燕》词所反映出来的苦寒人生遭遇，既是他个人的，又是传统社会中诸多为生计、为功名奔走四方、萍飘天涯的“寒士”们孤苦生涯的真切写照。
莲花峰翠湿凝秋，旧业园林在下头。

独游塘头五首 其五拼音解读：

chén fú jiàn tiān hòu shí ，yǒu tóng zhōu xià guī rén xú yuán qìng zhě ，fù shuǎng wéi xiàn lì zhào shī yùn suǒ shā ，zú néng shǒu rèn fù chóu ，shù shēn guī zuì 。dāng shí jiàn chén chén zǐ áng jiàn yì zhū zhī ér jīng qí lǘ ；qiě qǐng “biān zhī yú lìng ，yǒng wéi guó diǎn ”。chén qiè dú guò zhī 。 　　chén wén lǐ zhī dà běn ，yǐ fáng luàn yě 。ruò yuē wú wéi zéi nuè ，fán wéi zǐ zhě shā wú shè 。xíng zhī dà běn ，yì yǐ fáng luàn yě 。ruò yuē wú wéi zéi nuè ，fán wéi lǐ zhě shā wú shè 。qí běn zé hé ，qí yòng zé yì ，jīng yǔ zhū mò dé ér bìng yān 。zhū qí kě jīng ，zī wèi làn ；dú xíng shèn yǐ 。jīng qí kě zhū ，zī wèi jiàn ；huài lǐ shèn yǐ 。guǒ yǐ shì shì yú tiān xià ，chuán yú hòu dài ，qū yì zhě bú zhī suǒ xiàng ，wéi hài zhě bú zhī suǒ lì ，yǐ shì wéi diǎn kě hū ？gài shèng rén zhī zhì ，qióng lǐ yǐ dìng shǎng fá ，běn qíng yǐ zhèng bāo biǎn ，tǒng yú yī ér yǐ yǐ 。 　　xiàng shǐ cì yàn qí chéng wěi ，kǎo zhèng qí qǔ zhí ，yuán shǐ ér qiú qí duān ，zé xíng lǐ zhī yòng ，pàn rán lí yǐ 。hé zhě ？ruò yuán qìng zhī fù ，bú xiàn yú gōng zuì ，shī yùn zhī zhū ，dú yǐ qí sī yuàn ，fèn qí lì qì ，nuè yú fēi gū ，zhōu mù bú zhī zuì ，xíng guān bú zhī wèn ，shàng xià méng mào ，yù hào bú wén ；ér yuán qìng néng yǐ dài tiān wéi dà chǐ ，zhěn gē wéi dé lǐ ，chù xīn jī lǜ ，yǐ chōng chóu rén zhī xiōng ，jiè rán zì kè ，jí sǐ wú hàn ，shì shǒu lǐ ér (...)
yín jiǎ dàn bīng wǔ shí xián ， hǎi mén fēng jí yàn háng piān 。
lí suǒ ：lí qún suǒ jū de jiǎn kuò 。
jīn xī yǒu gè jiào fāng zhòng yǒng de bǎi xìng ，jiā zhōng shì dài yǐ gēng tián wéi yè 。zhòng yǒng zhǎng dào 5suì shí ，bú céng rèn shí shū xiě gōng jù 。hū rán yǒu yī tiān zhòng yǒng kū zhe suǒ yào zhè xiē dōng xī 。tā de fù qīn duì cǐ gǎn dào chà yì ，jiù xiàng lín jū nà lǐ bǎ nà xiē dōng xī jiè lái gěi tā 。zhòng yǒng lì kè xiě xià le sì jù shī ，bìng zì jǐ tí shàng zì jǐ de míng zì 。zhè shǒu shī yǐ shàn yǎng fù mǔ hé tuán jié tóng zōng zú de rén wéi zhǔ zhǐ ， gěi quán xiāng de xiù cái guān shǎng 。cóng cǐ ，zhǐ dìng shì wù ràng tā zuò shī ，fāng zhòng yǒng lì kè jiù néng wán chéng ，bìng qiě shī de wén cǎi hé (...)
yú tián （yú tián）：hàn dài xī yù chéng guó 。gù zhǐ zài jīn xīn jiāng hé tián yī dài 。zhè lǐ fàn zhǐ sāi wài hú dì 。 míng fēi ：jí wáng zhāo jun1 。hàn dài nán jun4 zǐ guī rén ，míng qiáng ，zì zhāo jun1 。jìn cháo rén bì sī mǎ zhāo huì ，gǎi chēng míng jun1 ，hòu rén yòu chēng míng fēi 。jù 《hàn shū ·xiōng nú chuán 》：“jìng níng yuán nián ，hū hán xié fù rù cháo ，zì yán yuàn xù hàn shì yǐ zì qīn 。yuán dì yǐ hòu gōng liáng jiā zǐ wáng qiáng zì zhāo jun1 cì dān yú 。wáng zhāo jun1 hào níng hú è shì ，shēng yī nán tú zhì yá shī 。hū hán xié dān yú sǐ ，diāo táo mò gāo lì ，wéi fù zhū lèi ruò dī dān yú ，fù qī wáng zhāo jun1 ，shēng èr nǚ 。”《xī jīng zá jì 》juàn èr ：“yuán dì hòu gōng jì duō ，bú dé cháng jiàn ，nǎi shǐ huà gōng tú qí xíng ，àn tú zhào xìng zhī 。zhū gōng rén jiē lù huà gōng ，duō zhě shí wàn ，shǎo zhě yì bú jiǎn wǔ wàn 。dú zhāo jun1 bú kěn ，suí bú dé jiàn 。xiōng nú rù cháo qiú měi rén wéi è shì ，yú shì shàng àn tú yǐ zhāo jun1 háng 。nǎi qù ，zhào jiàn ，mào wéi (...)
“zhòng yáng guò hòu ”sān jù wéi jǐng yǔ ，xiě zhòng yáng guò hòu zì rán jǐng wù de biàn huà 。xī fēng qī jǐn ，tíng yè piāo líng ，xuàn rǎn chū qīng qiū xiāo suǒ de qì fēn 。jǐn jiē “zhū lán ”sān jù ，zuò zhě qī qīng de bèi jǐng xià ，fǎn chū yī yàn bǐ ：zhè qiū rì de qīng chén ，fú róng （qiū tiān kāi bái 、huáng huò dàn hóng sè huā ）zhī shāo cù jí yī chù ，dàn yǎ měi lì 。zhè lǐ yòng duì bǐ 、fǎn chèn shǒu fǎ ，yì jiàn chū qīng qiū kāi fàng de fú róng zhī kě guì 。
cí de shàng piàn shì duì féi shuǐ zhī zhàn de huí xiǎng ，xià piàn xiě zuò zhě de gǎn kǎi 。quán cí shū fā le duì shí jú de gǎn kǎi yǐ jí shēn chén de ài guó qíng huái 。sòng rén guān zhù chēng zàn yè cí “qí cí wǎn lì ，chāo yǒu wēn 、lǐ zhī fēng 。wǎn suì luò qí huá ér shí zhī ，néng yú jiǎn dàn zhōng chū xióng jié ，hé chù bú jiǎn jìng jiē 、dōng pō zhī miào 。”（《tí cái cí 》）cǐ cí jí shì yī shǒu “jiǎn dàn zhōng chū xióng jié de zuò pǐn 。”shàng piàn zhuī yì féi shuǐ zhī zhàn 。kāi tóu sān jù cóng yǎn qián de chéng hé shuǐ xiě qǐ xià yī “mí ”zì ，gěi quán piān yíng zào chū shēn chén 、cāng liáng de lì shǐ zòng shēn gǎn ，bìng qiě yù shì le “wù shì rén fēi ”de zhǔ tí 。yǐ xià qī jù ，jí zhōng xiě féi shuǐ zhī yì 。zhè jǐ jù ，xiān yòng xuàn rǎn fǎ ，sù zào chū xiè jiā zǐ dì de yīng wǔ xíng xiàng ，rán hòu yòng duì bǐ hé fǎn chèn fǎ biǎo xiàn dōng jìn jun1 duì yǐ shǎo shèng duō 、dà shèng yì zú de huī huáng zhàn jì 。“wū yī ”，xiàng míng ，gù zhǐ jīn nán jīng shì dōng nán ，jìn dài céng shì wáng 、xiè děng míng mén guì zú jū zhù de dì fāng 。féi shuǐ zhī zhàn zhōng ，xiè ān de dì dì xiè shí ，zhí ér xiè xuán ，ér zǐ xiè yǎn děng nián qīng jiāng lǐng xiǎn shì le chū sè de jun1 shì cái néng ，suǒ yǐ cí zhōng shuō “wū yī nián shǎo ”。“zhī lán xiù fā ”yòng 《shì shuō xīn yǔ 》zhōng xiè xuán de huà “pì rú zhī lán yù shù ，yù shǐ qí shēng yú jiē tíng ěr ”，bǐ yù nián qīng yǒu wéi de zǐ dì 。“gē jǐ yún héng ”，zì miàn de yì sī shì ：gē jǐ děng wǔ qì xiàng zhèn yún yī yàng héng liè kāi qù ，zhè lǐ yǒu shuāng guān zuò yòng ，yī shì jiè zhǐ dōng jìn bù duì de jun1 róng 、jun1 wēi ，yī shì àn yòng 《shì shuō xīn yǔ 》zhōng “jiàn zhōng shì jì （huì ）rú guān wǔ kù ，dàn dǔ gē jǐ ”de diǎn gù ，zàn yù xiè ān děng rén mǎn fù tāo luè 、zú zhì duō móu 。“jiāo bīng ”zhǐ fú jiān de jun1 duì 。“bēn jīng ”，xiè tiǎo 《hé wáng zhe zuò róng bā gōng shān shī 》：(...)
zhè shì yī shǒu yǒng chūn yǔ zhī zuò ，quán piān suī wèi tí jí yǔ zì ，dàn chūn yǔ yì xiàng guàn chuān quán piān 。shàng què xiān yòng nǐ rén shǒu fǎ ，xiě chūn yǔ dài lái hán lěng ，huā liǔ yě wèi jù 。jiē zhe cóng zhèng miàn miáo xiě chūn yǔ de yīn àn méng lóng ，rán hòu xiě wù yǔ rén duì mí méng chūn yǔ de gǎn shòu 。xià què jí zhōng xiě chūn yǔ zhōng de bié yuàn 。xiān xiě zuò zhě bàng wǎn tiào wàng yǔ zhōng jiāng shàng jǐng sè ，dù kǒu chūn cháo ，méi yǒu rén jì ，yuǎn shān rú měi nǚ zhī méi 。“lí huā ”jù yòng lǐ zhòng yuán 《yì wáng sūn 》“yǔ dǎ lí huā shēn bì mén ”jìng jiè ；“jiǎn dēng ”jù yòng lǐ shāng yǐn 《yè yǔ jì běi 》shī yì ，yú yùn niǎo niǎo fù yǒu qíng zhì 。zhè shǒu yǒng chūn yǔ cí xiàng bèi tuī wéi yǒng wù de shàng chéng zhī zuò 。běn piān xiě dé chū shén rù huà ，jí wéi jīng cǎi 。quán piān méi yǒu yī gè “yǔ ”zì ，ér shì cóng duō fāng miàn ，yóu yuǎn dào jìn 、yóu xiǎo dào dà miáo xiě le chūn yǔ de tè sè ，biǎo xiàn mián mián sī yǔ biān zhī chéng de mí méng jìng jiè ，shū xiě xī huā shāng chūn zhī qíng ，chūn yǔ de yì xiàng guàn chuān shǐ zhōng ，chù chù kě gǎn 。shàng piàn xiān yòng nǐ rén de shǒu fǎ ，cóng jǐ gè cè miàn miáo xiě chūn yǔ ，qí hán qì cuī cán bǎi huā ，kùn zhù jiāo liǔ ，cuī sòng chūn guāng 。jí xiě wù yǔ rén duì chūn yǔ de gǎn shòu ，dàn bú céng qiān rù zì jǐ 。xià piàn biàn zhuǎn dào zì jǐ shēn shàng ，cè zhòng xiě chūn yǔ zhōng wú xiàn chàng wǎng hé sī xù ，qíng yù jǐng zhōng ，xiě (...)
cǐ qǔ zhī zuò ，yǒu zì lái yǐ 。xī hú yuán dà dōu jì nǚ míng shēn wén xiù zhě ，měi zī sè ，yǔ xué shì wáng yuán dǐng yǒu yīn ，yì yǔ ā lǔ xiàng qì 。yì qī ā yǔ shēn wǔ zuò ，tán jí fēng qíng zhī rèn 。ā yuē ："(...)
zhāng huì yán chū shēng yú cháng zhōu wǔ jìn xiàn yī gè shì dài wéi rú rán kē kǎo bú zhāng de qīng hán jiā tíng ，sì suì shí fù qīn jiù bìng zú ，qí mǔ jiāng tā hán xīn rú kǔ jiāo yǎng ér chéng 。huì yán huí yì qí zǎo nián gū kǔ shēng huó shí miáo shù dào ：“yī rì ，mù guī ，wú yǐ wéi xī tiè ，gè bú shí ér qǐn 。chí míng ，huì yán è bú néng qǐ 。xiān bǐ yuē ：‘ér bú guàn è bèi yě ？wú yǔ ěr zǐ ěr dì ，shí shí rú cǐ yě ！’huì yán qì ，xiān bǐ yì qì ”（《míng kē wén biān .xiān bǐ shì luè 》）。cóng shí sì suì kāi shǐ jiù wài chū jiāo shòu wéi shēng ，qí jiān liǎng cì zài ān huī xī xiàn jīn bǎng jiā shè zhàng shòu tú ，xiè liú shí jiān zuì wéi zhǎng jiǔ 。èr shí liù suì zhì sān shí jiǔ suì shí yòu qī shàng jīng shī yīng jìn shì shì 。zài zhāng huì yán sì shí èr suì de shēng mìng lì chéng lǐ ，yuē sì fèn zhī sān de shí jiān shēn jū yì xiāng ，wéi hú kǒu ér piāo bó sì fāng 。suǒ yǐ huì yán yī shēng bǎo cháng pāo qī lí zǐ de bié lí zhī kǔ ，yě lǚ shòu jì mò gū kǔ de jiān áo 。cǐ cí jiù jiè yǒng yàn ，wěi wǎn qiě lín lí jìn zhì dì shū xiě tā shēn chù yì xiāng shí nà zhǒng jì mò nán nài de gū kǔ gǎn ，nà zhǒng piāo bó sì fāng shí yā yì zài xīn tóu de gǎn shāng ，nà zhǒng qióng qióng jué lì shí duì qīn rén yǔ gù xiāng bú kě è zhǐ de sī niàn 。cí zhōng “mǎn chéng shè yǔ ，yòu huàn qǐ wú jiā ，yī nián xīn hèn ”，“qián shēn yīng shì ，yī piàn luò hóng cán fěn ”，“shū yú chí shàng yuān yāng ，rì rì lán qián shuāng míng ”děng yǔ ，jì shì huì yán duì làng jì tiān yá yàn zǐ de nǐ rén huà miáo mó ，gèng shì tā cǐ shí cǐ kè gū kǔ 、gǎn shāng 、sī niàn qiě yòu yǒu jǐ fèn yuàn mèn xīn tài de zhēn shí fǎn yìng 。zhāng huì yán 《shuāng shuāng yàn 》cí suǒ fǎn yìng chū lái de kǔ hán rén shēng zāo yù ，jì shì tā gè rén de ，yòu shì chuán tǒng shè huì zhōng zhū duō wéi shēng jì 、wéi gōng míng bēn zǒu sì fāng 、píng piāo tiān yá de “hán shì ”men gū kǔ shēng yá de zhēn qiē xiě zhào 。
lián huā fēng cuì shī níng qiū ，jiù yè yuán lín zài xià tóu 。

※提示：拼音为程序生成，因此多音字的拼音可能不准确。

相关翻译

莲花峰翠湿凝秋，旧业园林在下头。
至今尚未形成一致的意见，今人之《诗经》选注本、译注本各有所本，或主男著，或主女作。高亨《诗经今注》、陈子展《诗经直解》均以为男子作，而袁梅《诗经译注》、程俊英《诗经译注》又皆以为女子作。
其一一步步登上北邙山山坡，远远望见洛阳四周群山。洛阳城显得多么的寂寞，昔日的宫室全都被烧焚。随处可见的是残垣断壁，荆(...)

相关赏析

伏低伏弱，装呆装落，是非犹自来着莫。任从他，待如(...)
个个觅长生，根元不易寻。要贪天上宝，须去世间琛。
金溪有个叫方仲永的百姓，家中世代以耕田为业。仲永长到5岁时，不曾认识书写工具。忽然有一天仲永哭着索要这些东西。他的父亲对此感到诧异，就向邻居那里把那些东西借来给他。仲永立刻写下了四句诗，并自己题上自己的名字。这首诗以赡养父母和团结同宗族的人为主旨， 给全乡的秀才观赏。从此，指定事物让他作诗，方仲永立刻就能完成，并且诗的文采和(...)
张惠言出生于常州武进县一个世代为儒然科考不彰的清寒家庭，四岁时父亲就病卒，其母将他含辛茹苦教养而成。惠言回忆其早年孤苦生活时描述道：“一日，暮归，无以为夕餮，各不食而寝。迟明，惠言饿不能起。先妣曰：‘儿不惯饿惫也？吾与尔姊尔弟，时时如此也！’惠言泣，先妣亦泣”（《茗柯文编.先妣事略》）。从十四岁开始就外出教授为生，其间两次在安徽歙县金榜家设帐授徒，泄留时间最为长久。二十六岁至三十九岁时又七上京师应进士试。在张惠言四十二岁的生命历程里，约四分之三的时间身居异乡，为糊口而漂泊四方。所以惠言一生饱尝抛妻离子的别离之苦，也屡受寂寞孤苦的煎熬。此词就借咏燕，委婉且淋漓尽致地抒写他身处异乡时那种寂寞难耐的孤苦感，那种漂泊四方时压抑在心头的感伤，那种茕茕孓立时对亲人与故乡不可遏止的思念。词中“满城社雨，又唤起无家，一年新恨”，“前身应是，一片落红残粉”，“输于池上鸳鸯，日日阑前双暝”等语，既是惠言对浪迹天涯燕子的拟人化描摹，更是他此时此刻孤苦、感伤、思念且又有几分怨懑心态的真实反映。张惠言《双双燕》词所反映出来的苦寒人生遭遇，既是他个人的，又是传统社会中诸多为生计、为功名奔走四方、萍飘天涯的“寒士”们孤苦生涯的真切写照。
琐窗风雨古今情，梦绕云山十二层，香销烛暗人初定。酒醒时愁未醒，三般儿捱不到天明。巉地罗帏静，森地鸳被冷，忽地心疼。

作者介绍

张经 名或作泾。宋姑苏人。善杂画，尤精传模。米芾称其翎毛、芦雁不俗。